سخنی با خودمان

ثبت نام انتخابات ریاست جمهوری به پایان رسید . با حضور عده قابل توجهی از اصولگرایان به صحنه و به هم خوردن ظاهری جمنا باعث شد عده ای با نگاهی خوشبینانه به موضوع بنگرند که بنده با این نگاه موافق نیستم و گرچه اعتقادی به نگاه بدبینانه نیز ندارم اما معتقدم باید هوشیارانه به موضوع نگریست.
هم زمانی انتخابات شورا و ریاست جمهوری از دید کلان کشوری ممکن است خوبی هایی داشته باشد اما برای اصلاح طلبان مضار آن بیشتر است .
همه می دانیم ابزار تبلیغاتی ما همیشه ضعیفتر از رقیب بوده ، هست و خواهد بود که معمولا این ضعف با تلاش بیشتر فرد به فرد اصلاح طلبان جبران می شود ، بنابراین همزمانی این دو انتخابات می تواند با درگیر کردن جمعی از دوستان در انتخابات شورای اسلامی شهر و روستا بر انتخابات ریاست جمهوری تاثیرگذار باشد و بالعکس.
در عین حال از هیچکدام از آنها نیز نمی توان گذشت و به درستی باید هر دو را در دستور کار قرار داد اما آنچه از اصلاح طلبان به عنوان کسانی که معتقدند در شناخت مسائل و مشکلات کشور پیشرو و مصمم به اصلاح آن هستند انتظار می رود که این تهدید را به فرصت تبدیل نمایند و تلاش کنند همزمانی این دو را به فرصتی برای تبلیغ همزمان کاندیداهای خود در شورا و کاندیدای منتخب برای ریاست جمهوری تبدیل کنند.
متاسفانه علیرغم یادآوری هایی که از ماه ها پیش به دوستان و بویژه بزرگان صورت پذیرفت تمهیدات لازم جهت ورود با برنامه افراد بر مبنای تصمیمات تشکیلاتی صورت نپذیرفت و تا کنون نیز مکانیزم و برنامه مشخص و مدونی برای چگونگی ورود یکپاچه و متحد وجود ندارد که البته امید است در فرصت کم باقیمانده به همت همه ی عزیزان دلسوز این مهم محقق گردد.
آنچه اما بنده به عنوان عضو کوچک اصلاح طلبان قصد طرح آن را دارم این است که گرچه هر دو انتخابات مهم است اما بدون شک انتخابات ریاست جمهوری بسیار مهم تر است .
در انتخابات شورا در مهمترین شهر استان یعنی رشت ، ما اصلاح طلبان در صورت از دست دادن اکثریت شورا ( صرف نظر از اینکه اصولا راه یافتگان همفکر در درون شورا هم جهت عمل کنند یا نه ) حداکثر تصمیم گیری بر مقدرات یک شهر را از دست می دهیم اما اگر مشغول شدن ما به انتخابات شورا منجر به چند دستگی ، ایجاد دلخوری و جدائی و در نهایت پراکندگی نیروها شود شک نکنید که بر انتخابات ریاست جمهوری تاثیر متفی خود را خواهد گذاشت .
در انتخابات چهار سال پیش گرچه اکثریت رای دهندگان به روحانی ، با نظر رئیس جمهور اصلاحات به پای صندوق ها آمدند اما همت و وحدت اصلاح طلبان عامل اصلی در رسیدن به موقع نظر و رای رئیس جمهور اسبق به مردم بود.
امروز نیز وضع اگر بدتر از دور قبل نباشد بهتر نیست و مردم با دو چشم باز و بینا ما را نظاره می کنند و هر حرکتی که حاکی از تفرقه و دو دستگی باشد می تواند منجر به دودلی شده و بر حضور آنها تاثیر منفی داشته باشد.
بنابراین همه ما چه آنها که کاندیدا هستند و چه آنها که کاندیدا نیستند باید بیش از پیش در کنش و گفتار خود دقت کنند و بزرگانی که هدایت جمع به تصمیمات و رفتار آنها وابسته است هر چه زودتر مکانیزمی منطقی ، معقول و مورد تایید همه طراحی و در جهت تعیین تکلیف اقدام نمایند.
باور کنیم حضور یا عدم حضور ما در عرصه کاندیداتوری و یا حتی در صورت پیروزی در شورا در مقابل اهمیت انتخابات ریاست جمهوری کوچکترین ارزشی ندارد.
محمد کهنسال
دانش آموخته مهندسی مکانیک از دانشگاه پلی تکنیک
عضو انجمن اسلامی مهندسان گیلان